“..Kul, bâtınını kabz edilmiş görür. Böylece kabz, kul hakkında kulun bilmediği bir cihetten ortaya çıkar ve o, bu kabzın ortaya çıkmasının sebebini bilemez.
Bu durumdaki bir insanın yapması gereken şey, Allah Teâlâ emrini gerçekleştirinceye kadar, kabz halini sükunetle karşılamaktır..”

“Çoğu kimseler, Şeyh’in açıklamış olduğu hakikat ve mârifetlerden ürküp onları inkar ederler. Ve birtakım kimseler ise anladıklarını
zannedip, kulluğun gereği olan tââtten uzaklaşarak dalâlete düşerler. Bu hakikat ve mârifetler, kıldan ince kılıçtan keskin bir sırat-ı müstakîmdir. İlâhî tevfik rehber olmadıkça “aklın ayağı”nın kayma korkusu vardır.”