Kuşkusuz, yaratıklarımın içindeyken kendim ile kulum arasında bir kapı açtım:

O kapıdan ben kuluma, kulum da bana bakar. Yaratıklar ise, bunun farkında değildir.

Yaratıkların dilleriyle onunla konuşurum, onlar ise bunun farkında değildir.

Kulum, (bilgiyi) benden basiretle alır, insanlar ise bunu bilmez.Onlar, kulumun kendileriyle konuştuğunu zanneder, hâlbuki o benden başkasıyla konuşmaz.Onlar, kulumun kendilerine cevap verdiğini zanneder,hâlbuki o, benden başkasına cevap vermez.

Nitekim bu niteliğin sahibi biri şöyle der:

Ey insanlar uyuduğundaki gece arkadaşım!

Gündüzde onların arasında benimle sohbet eden!

Muhyiddin İbn Arabi (k.s.)