“..Allah, bize bu sevgiden bol nasip vermiş, fakat bizi sevgiye karşı güçlendirmiştir.
Sevgi ve muhabbet hakkında öyle şeyler bilirim ki, zannıma göre, onlar göğün üzerine konulsalardı gök parçalanırdı, yıldızların üzerine konulsalardı, dökülürlerdi, dağların üzerine konulsalardı yürütülürlerdi. Bu, benim muhabbet hakkındaki tecrübemdir.
Fakat Hak beni muhabbette güçlendirdi ve bu güç varis olduğum kimseden gelir.
O, sevenlerin başkanıdır. Sevgide kendimde öyle sırlar gördüm ki, kimse onları niteleyemez. Bu bağlamda sevgi, tecelli ölçüşünce, tecelli mârifet ölçüsündedir. Kim muhabbette erir ve hükümleri kendinde gözükürse, böyle birinin sevgisi, ‘doğal sevgidir’.Ariflerin muhabbetinin ise görünürde bir izi yoktur, çünkü marifet,muhabbetin izlerini siler..”
{ Muhyiddin İbn Arabi (ks) }