DÜŞÜNCE

Düşünceler dört kısımdır :
Rabbani düşünce, meleki düşünce, nefsi düşünce ve şeytani düşünce.

Fütuhat c2, s354 – Muhyiddin İbn Arabi (k.s.)

İnsan , düşünceleri hakkında iç görü ( basiret ) ve ayırım gücüne sahip değil ise , iyi bile olsa , şeytanın verdiği düşünceyle meleğin ve nefsin verdiğini ayırt edemez. Bunları doğru bir şekilde ayırt etmez ise asla kurtuluşa eremez. Çünkü şeytan , her gruba o gruba baskın hale göre gelir. Bu meyanda , şeytanın Salih insanlardaki gayesi , kendisinden ( bilgi ve düşüncelerini ) almada şeytanı tanımamalarını sağlamaktır. Bu durumda Salih insanlar , bilgiyi şeytandan aldıklarını bilmeyip onu Allah’a nispet eder ve hangi yoldan kendilerine ulaştığını bilemez. Adeta şeytan , onların bu bilgisizlikleri ile tatmin olur ve onların otoritesinin altında bulunduğunu anlar. Şeytan ( görünen ) işlerde Salih insanı aldatmayı sürdürür. Böylece kendisine aktardığı düşünceleri onaylatmayı ve onların Allah katından olduğunu kabul ettirmeyi başarır. Bunun üzerine , yılanın derisinden soyutlanması gibi salih kişiyi dininden çekip alır.

Fütuhat c2 , s358 – Muhyiddin İbn Arabi (k.s.)