Aldın mı gönül hüsn ile yektâ haberin sen hay hay
Duydun mu hem ol Yûsuf-ı zibâ haberin sen

Ya’kubveş ol,  dîdelerin görmez olunca
Ağladı mı ta sorsan o bina haberin sen

Yûsuf yoluna ağlayan ancak deme Ya’kub hay hay
İşittin anın oldu Züleyhâ haberin sen

Kays’ı nice yıl ağlatıp inletmedi mi aşk
Alsan n’ola bir doğruca Leylâ haberin sen

Dağlar dahi dayanmaz anın yüzüne karşı
Âlimlere sor Tûr ile Mûsâ haberin sen

Sular gibi yüzün yere sür kalma yolundan hay hay
Alçakta alursun yürü deryâ haberin sen

Âlemde nice yüzbin olur aşka giriftâr
Gel sorma o mecnunlara dânâ haberin sen

Bülbüllere sorma yürü var hâlet-i aşkı
Pervâneden al gizlice tenhâ haberin sen

Tevhid sanır “lâ” ile isbat-ı vücûdu
Sorma güzelim anlara “illâ” haberin sen

Her kim bu yola sıdk ile girmezse yok olmaz hay hay
Yok olmayacak Yûsuf’un umma haberin sen

Lâhût ile nâsûtu gönül anladı ise
Mısrî ana sor “Kâf” ile “Ankâ“ haberin sen